Het was weer tijd voor de jaarlijkse gezondheidscheck én inenting van Ted en Jip. En het leek mij leuk om jullie dit jaar mee te nemen!
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen tegen elke kateigenaar: Ga elk jaar met jouw kat naar de dierenarts voor een gezondheidscheck. Waarom dat zo belangrijk is? Dat lees je in deze blog én zie je in mijn nieuwste YouTube video!
Gezondheidscheck?
Katten laten pijn en ongemakken niet zo snel merken. Daarom is het zo belangrijk om jouw kat elk jaar langs de dierenarts te laten gaan. Gebitsproblemen bijvoorbeeld, een onderschat probleem bij katten en je merkt er niks van als de kat pijn aan het gebit heeft. Daarom laat ik elk jaar mijn katten checken bij de dierenarts.
En dit advies geldt trouwens voor jonge en oudere katten! Zo kun je soms tijdig gezondheidsproblemen herkennen en de kat laten behandelen. Wist je dat veel katten jaren achter elkaar geen dierenarts zien? En dat als een eigenaar misschien een keer iets merkt aan de gezondheid van de kat, zij vaak te laat zijn?
Inenten?
Al eerder maakte ik een uitgebreide video met waarom het enten van een kat zo belangrijk is, deze bekijk je hier. Ik laat mijn katten jaarlijks inenten. Ik kom zoveel met andere katten in aanraking, dat ik er niet aan moet denken dat ik mijn trimkatten en/of mijn eigen katten een ziekte zou doorgeven.
In mijn nieuwste video legt dierenarts Natasja van Kattenkliniek Felicare uit waarom het zo belangrijk is om jouw kat te laten enten!
Elke kat kan vervoert worden
Ik stuit regelmatig op weerstand van mensen als ze hun kat moeten vervoeren. Echter vind ik persoonlijk dat als een kat (vermoedelijke) gezondheidsproblemen heeft, moet worden geënt, een gezondheidscheck én als de kat vachtproblemen heeft, simpelweg even vervoerd moet worden.
Mijn kat Jip, vindt de autorit echt niet leuk. Maar zodra hij het mandje uit is, daalt de stress direct. Wil je tips om jouw kat stressvrijer te vervoeren? Samen met kattengedragsdeskundige José Dieker heb ik hierover een blog geschreven.
Bekijk hier mijn video!
In deze aflevering neem ik je gezellig mee naar de dierenarts. Je ziet hier hoe ik mijn katten in het mandje krijg én mijn interview met dierenarts Natasja. Super lief als je je even wilt abonneren op mijn kanaal!
Petplan
Teddy is verzekerd bij Petplan. Ik heb een langdurige samenwerking met Petplan. Ik krijg niet betaald voor deze samenwerking, wel is Ted door hun verzekerd.
Ik heb deze samenwerking omdat ik mensen wil behoeden voor hoge kosten.
Een kat is namelijk geen goedkoop huisdier, vooral niet als deze ziek wordt. Dus of je nu een potje maakt óf je kat verzekerd, houd rekening met dat dierenartsbezoekjes geld kosten! Meer weten over Petplan? Doe de premiecheck!
Tedje heb ik laten helpen! Oftewel, ik heb hem laten Castreren! En hier heb ik een video over gemaakt!
Kleine Tedje is geen baby meer. Hij is een volwassen vent geworden met de bijbehorende “ongemakken”. Ik heb besloten hem te laten castreren. Ben je benieuwd waarom ik dat heb laten doen?
Castreren of steriliseren?
Op Kattenherplaatsing.nl vond ik een interessant artikel. Hierin kun je vinden waarom je vooral ervoor moet kiezen om een kat wél te laten helpen.
De reden waarom ik Tedje heb laten helpen is omdat ik geen baby’s wilde van Ted en Bil. Maar ook omdat ik niet wilde dat hij in huis ging piesen. Een hobby nestje lijkt heel erg leuk en schattig. Maar wist je dat het asiel elk jaar al vol zit met kittens? En dat je een ongeholpen poes kater helemaal niet blij maakt om ze niet te laten castreren?
Twijfel je aan eraan om een nestje te nemen of jouw kat te laten helpen? Lees vooral dit artikel!
Kijk mee met een castratie!
Ik heb lang getwijfeld om de castratie te filmen. Misschien houden mensen wel helemaal niet van dit soort video’s! Echter vind ik het super interessant, dus ik zal hierin vast niet de enige zijn. Vind jij het wél tof om te zien hoe deze ingreep in zijn werk gaat? Kijk dan vooral mijn nieuwste video! Lief als je je gelijk even abonneert!
Speciaal voor jullie heb ik een driedelige serie gemaakt! En wel over een heel gevoelig onderwerp.
Helaas heb ik op 17 mei 2019 mijn lieve kat Bo moeten laten inslapen. En dat viel mij heel erg zwaar. Als eerbetoon naar Bo heb ik deze serie gemaakt. Maar niet alleen daarom. Ook om (aanstaande) kateigenaren te laten zien, dat je waarschijnlijk een keer afscheid zal moeten nemen van jouw lieve kat. Daarnaast wil ik het belang benadrukken om elk jaar jouw kat te laten nakijken door een dierenarts. Maar ik wil ook het verlies van een huisdier bespreekbaar maken. Want veel mensen schamen zich voor hun verdriet!
In deze video interview ik trouwens ook Natasja van Kattenkliniek Felicare te Soest. Zij beantwoordt vragen over Bo zijn ziekte, maar ook wanneer een kat inslapen wordt geadviseerd, wat er was gebeurd als ik Bo niet had laten inslapen en hoe het inslapen van een kat gaat.
Ik neem je mee met hoe ik dit heb ervaren. Het is een zeer persoonlijke video geworden, dus sorry voor mijn tranen!
Lief als je je abonneert op mijn kanaal en even een duimpje omhoog doet!
Als je mijn Social Media hebt gevolgd, dan weet je misschien al dat ik mijn liefste Bo helaas heb moeten laten inslapen. Graag vertel ik je het hele verhaal en druk ik op je hart dat een kat geen goedkoop huisdier is.
Wanneer je een kat in huis neemt, dan sta je er misschien niet direct bij stil dat je ooit eens afscheid zal moeten nemen. Maar als het moment daar is, dan voelt het alsof er een familielid van je verdwijnt. Mijn allerliefste oogappeltje heb ik moeten laten inslapen. En omdat dit zo verdrietig is, maar wat alle katteneigenaren eens gaan meemaken of al eens hebben meegemaakt, heb ik besloten om alles op te schrijven. Ga even zitten en lees mijn verhaal, daarnaast heb ik een hele berg met mooie foto’s toegevoegd.
Nieuw voor mij
Van kleins af aan ben ik gewend aan katten om mij heen. Natuurlijk heb ik wel eens afscheid moeten nemen van katten toen. Maar ik was heel klein. Of ik was al het huis uit toen mijn “jeugdkatten” overleden. Daar had ik natuurlijk ook veel verdriet van. Maar ik heb nog nooit zelf keuzes hierin hoeven maken, alles zelf moeten regelen of een kat helemaal van mijzelf moeten missen.
Wij hadden vroeger heel veel katten en mijn moeder heeft zelfs een tijdje gefokt met het Perzische ras. Ik kan mij nog herinneren dat er toen onze kat Dustin moest worden ingeslapen. Hij was zo ziek. Ik was heel klein toen en wij hebben hem in de tuin begraven. Vele jaren later overleden de twee andere katten uit mijn jeugd, Sheba en Stuiter. Ik was erg verdrietig, maar ik woonde dus al een hele tijd niet meer thuis en merkte dat het dan iets verder van mij afstond.
Hoe kom ik aan Bo?
12 jaar geleden kreeg ik mijn eerste eigen woning, daarvoor woonde ik al 2,5 jaar op kamers. Zodra ik de sleutel kreeg van mijn eigen mini kasteeltje, wilde ik direct een kat. Een jaar later had ik Jip in huis. 6 Weken oud bleek Jip en hij was een complete terrorist. Ik had toen nog geen idee van katten, nu weet ik dat dat veel te jong is. Toevallig kwam iemand op mijn weg die mijn verhaal hoorde en adviseerde om er nog een kat bij te nemen. Bo kwam uit een verwaarloosd nestje en ik besloot te gaan kijken. Dezelfde dag had ik nog een 2e kat erbij. Bo was een super schattige knapperd van een paar maanden oud. Ik was gelijk verliefd. Een mega aanhankelijke, half langhaar kwam mijn leven binnen. Een zeer focale troetelbeer waar ik al mijn verhalen aan kwijt kon en hij kletste altijd vrolijk terug. Ik hield direct van hem.
Hier een aantal van eerste foto’s van Bo, toen ik hem net had:
Jip en Bo zijn nooit de beste vrienden geworden. Maar toch spotte ik ze vaak genoeg samen. Ik woonde in een mini appartementje van 30m3. Achteraf nu ik zoveel meer kennis heb van katten, had ik het anders aangepakt. Maar ik heb ze direct bij elkaar losgelaten. Jip is in deze woning altijd een hele angstige kat gebleven. Bo daarentegen vond hoe meer visite des te beter. Hij lag bij iedereen op schoot, knuffelde met elk bezoek en hield van mensen.
En dat is eigenlijk nooit veranderd. Bo lag altijd op mijn schoot of in de buurt. Volgde mij overal. Ik heb best wel veel doorstaan de afgelopen 11 jaar en Jip en Bo waren er altijd voor mij. Exvriendjes, verdriet, werk verliezen, vrienden achterlaten en andere verdrietige dingen, deze twee liefdes waren er altijd. Om mij te troosten, op te vrolijken en uit bed te trekken om een nieuwe dag te beginnen. Ik zal eerlijk met jullie zijn, ik heb best depressieve periodes gehad de afgelopen 11 jaar. Mijn katten hielden mij elke dag op de been en gaven mij de boost om door te zetten. Jip en Bo zijn van onschatbare waarde voor mij en ik zie ze als mijn onvoorwaardelijke vrienden.
Bo was trouwens het beste model voor mijn bedrijf. Hij werkte mee aan alle reviews die ik heb geschreven, hij vond alles leuk! Ook stond hij graag model voor alle 1000den foto’s. Veel hiervan heb ik op mijn website gebruikt. Wat is hij knap hé?!
Hoe begonnen de problemen met Bo?
Katten laten nauwelijks pijn zien. Ik noem het zo vaak in al mijn blogs de afgelopen 3 jaar sinds ik kattentrimster ben. Maar dat ik het zelf heb mogen ervaren maakt dat feit nog duidelijker. Vanaf mijn kattentrimster job heb ik zoveel geleerd over katten en gezondheid. Vooral mijn nauwe samenwerkingen met dierenartsen heeft mijn beeld over kattenwelzijn totaal veranderd. Ik heb tot 3 jaar geleden mijn katten nooit laten checken elk jaar, laat staan inenten. Wat een onzin, het zijn toch binnenkatten? Ik ken mijn katten, ik merk heus wel als er wat aan de hand is. Maar dankzij mijn kennis nu over kattengedrag, mijn netwerk aan dierenartsen, de informatie die ik nu weet over kattengezondheid en ik katten nu beter kan “lezen” qua hun gedrag, is Bo zijn mindere gezondheid opgemerkt.
Begin maart 2019 begon Bo ineens een beetje gek te eten. Maar niet altijd, gewoon beetje vreemd. Een week later zag ik hem ineens aan zijn bekkie krabben, maar ook dat was de dag daarna weer weg. Je kent het wel, je bent druk en laat het gaan. Halverwege maart zag ik hem ineens met zijn pootje aan zijn bekkie graven. Hoe lief Bo ook is, ik kan echt niet in zijn mond kijken. Dat liet hij echt niet toe. Ik keek heel even en zag alleen een mini rood randje om zijn linker beneden hoektandje. Ik besloot een afspraak te maken met mijn vaste dierenarts.
De eerste dierenarts bevindingen
Ik vertrouwde mijn dierenarts blind. Net zoals een dierenarts geen kattentrimster is, ben ik geen dierenarts. Ik ga af op hun advies. Ik bracht Bo en zij zeiden dat ze misschien een Tumor verwachten. Maar dat werd snel weggewuifd. Ik kon Bo dezelfde week nog brengen. Ze zouden een foto maken en daarna direct de tanden verwijderen als dat nodig was. Ik heb Bo natuurlijk direct gebracht en de linkerhoektand plus nog een paar andere tandjes bleken verwijderd toen ik hem kwam halen.
Mijn katten zijn niet verzekerd, maar ik heb wel een spaarpotje voor mijn katten. Ik haalde Bo op van zijn operatie en alles leek goed. Pijnstillers mee en ik ging elke 3 dagen terug naar de dierenarts om antibiotica te prikken. Ik kreeg deze namelijk niet goed erin thuis. Die dierenarts vertelde mij bij één van die bezoeken dat het er nog niet zo goed uitzag. Misschien had ze het niet goed gehecht. Ik heb geen idee natuurlijk, dus ik vertrouwde op haar advies. De weken gingen voorbij.
Hier zie je duidelijk dat het bekkie nog dik is, waar de tanden zijn verwijderd
Na 3 weken zag ik Bo zijn bekkie ineens dikker worden. Ik had die weken helaas enkele nare privé problemen. Ik keek het nog even aan. Maar ineens zag ik zijn gedrag veranderen. Van mega knuffel, trok hij zich van de een op de andere dag terug. Ik ging naar mijn eigen dierenarts. Ze schrok toen ze de toestand van Bo zijn mond zag. Van haar reactie werd ik direct hevig emotioneel. Maar de rest van haar woorden raakte mij enorm. Ze vroeg: hoever wil je gaan? De eigenlijke vraag van haar was: Hoeveel geld wil je erin pompen? Ik was enorm emotioneel. Al moest ik naar Australië vliegen, het had mij geen reet uitgemaakt qua kosten. Maar is het katvriendelijk en heeft de kat daarna nog kansen?
Het voorstel was om binnen 2 dagen weer af te spreken. Ze zou dan foto’s maken en als het er slecht uit zou zien, zou ze preventief de halve kaak verwijderen en een biopt maken. Bij mij rijst direct de vraag, waarom is er die paar weken geleden niet direct een biopt gemaakt? Mijn kat heeft al een tijdje pijn en we hebben allemaal geen idee wat er aan de hand is. Maar had ik dat moeten voorstellen? Ik had geen idee. Dat had de dierenarts moeten doen! Moet ik dan maar de kaak verwijderen zonder dat ik weet wat het is?
Dan maar een kaakamputatie?
Maar gelukkig heb ik vele dierenartsen in mijn netwerk en heb ik gevraagd of dat dik worden niet een beetje vreemd was. Zij gaven allemaal aan dat dat geen goed teken is. Waaronder kattenkliniek Felicare te Soest. Ik werk al een hele tijd daar op locatie om katten te trimmen en ik weet dat zij echt alleen katten als specialisatie hebben. Ik ken deze toegewijde dierenartsen inmiddels goed en zie ook hoe het bij hun op de achtergrond aan toe gaat. Alleen maar liefde voor hun vak en voor katten. Een algemene dierenarts is op alle dieren gericht, katten, honden, knaagdieren, reptielen etc. Dat behoeft allemaal een andere aanpak.
Kattenkliniek Felicare heeft maar 1 specialisatie: katten. Ik besloot om met mijn Bo naar hun te gaan voor een second opinion. Ze hebben foto’s gemaakt, een biopt afgenomen en alles bekeken. Hoewel het even rijden is vanaf Almere, heb ik geen moment spijt gehad van deze beslissing. Zij vertelde mij dat ze nooit een kaak amputatie zouden adviseren zonder te weten wat het is. Ze zijn zo lief geweest voor Bo en enorm deskundig.
De dierenartsen bij Felicare hebben de fotos van mijn andere dierenarts vergeleken met de laatste keer. Duidelijk is te zien dat de kaak wordt “opgegeten” door “iets”. Ik moest heel erg huilen. Mijn lieve Bo heeft pijn. Ik heb zelf geen kinderen (ik ben 34 jaar) maar het idee dat Bo pijn heeft, breekt mijn hart. Mijn kattenkindje. Ik kon alleen maar wachten. De hoop dat het een ontsteking is, met dat het foute boel is, wisselen elkaar constant af. Onzekerheid, intense liefde, angst en tussendoor eigenlijk wel weten dat het niet oké is, voelde ik elke dag.
de uitslag
En dan zit je een week in spanning. Ze hadden mij al voorbereid. Het ziet er slecht uit. Het biopt kan langer duren als ze ook bot op een tumor testen. Ze zetten dat op kweek en dat kan een paar dagen duren voordat de uitslag er is. Als ZZP’er en dus fulltime kattentrimster, kun je niet al je klanten afbellen, want dan heb je geen inkomsten. Het liefste zou ik de hele dag Bo aankijken en hopen, bidden dat het allemaal mee zou vallen. Maar daar zit een kat ook niet op te wachten. Het is erg ironisch dat ik dan ook nog eens dagelijks zo een 8 katten op de trimtafel heb. Mijn hele dag en leven draait om katten. Maar toch is de afleiding en het contact met klanten fijn. En heb ik juist extra genoten van de gezonde katten op de tafel. Daarnaast dwong ik mijzelf om niet te huilen de hele dag, want je kan niet als een huilend molletje met dikke ogen aankomen bij klanten.
Ik merkte in het weekend dat Bo zich steeds meer terug trekt. Hij was zichzelf niet meer. Hij had duidelijk pijn en wanneer hij zichzelf probeerde te wassen schreeuwde hij het uit. Hartverscheurend om te zien. Ik belde Felicare en ze adviseerde extra pijnstillers op te halen. Zoals sommige van jullie weten, is mijn agenda een gekkenhuis. Dus na wat klanten verzetten en tussen de ritten door kon ik dit bij ze ophalen. Ik reed daarna direct langs huis om de sterke pijnstillers toe te dienen.
Felicare belde mij op woensdag 15 mei 2019 met de uitslag van het biopt. Het was foute boel. Geen ontsteking, wel een kwaadaardige tumor. Er waren zelfs tekenen gevonden dat er waarschijnlijk al uitzaaiingen zijn. Mijn voorgevoel werd dus bevestigd.
Wat is er mis gegaan?
Laat ik voorop stellen dat ik echt niks had kunnen doen aan de uitslag en het verdrietige eind. Echter zijn er wel dingen misgegaan. Mijn eerste dierenarts had heel anders moeten handelen. Ik vertrouwde blind op hun advies en behandeling. Ze zeiden dat we een afspraak moesten inplannen om foto’s te maken en na de foto’s zou ze daarna direct besluiten om de tanden te trekken. Toen ik voor de operatie kwam, had ze na de foto en haar vermoedens betreft een tumor, direct een biopt moeten nemen. Ze had niet eens Bo de operatie moeten laten ondergaan. Gewoon de hoektand en omliggende tanden laten zitten en eerst een biopt afnemen. De operatie met tanden trekken, is heel erg ingrijpend geweest voor Bo. Daarnaast denk ik dat het tanden trekken hem onnodig heeft laten lijden doordat er een open wond heeft gezeten en de tumor dus nog makkelijker om zich heen heeft kunnen grijpen.
Als ik het biopt had afgewacht had ik al eerder kunnen weten dat het foute boel was. Dan had ik hem de lijdensweg met pijn kunnen besparen. Hij heeft na de operatie namelijk achteraf gezien heel veel pijn gehad, dat had ik kunnen voorkomen. Dan had hij niet al die tijd een open wond gehad van de missende tanden. Daarnaast heeft die dierenarts mij nooit verteld wat de opties allemaal waren en last but not least, mij verteld wat de kosten ongeveer waren. Het gaat in mijn geval niet om het geld, al moet in nu naar de maan vliegen, een ticket kopen naar Australië of het duurste kattenspeeltje kopen wat er is, ik had een alles voor hem over gehad. Maar nu ik het achteraf bekijk is het wel heel erg netjes om vooraf het kostenplaatje te bespreken.
Ik kwam best wel voor een verassing te staan namelijk toen ik daarna moest afrekenen. Alle kosten trouwens die ik totaal heb besteed aan Bo, inclusief operatie, controles, extra voer, extra pijnstillers/medicijnen, inslapen en crematie, komen rond de 2200 euro. En het gaat mij nogmaals niet om het geld, maar het tanden trekken had mij wel geld gescheeld. Ik had ook een seniorencheck voor een boel geld ingepland, als hij toch al onder narcose was, konden ze dat gelijk doen. Een dierenarts had direct kunnen zeggen: Nou Desiree, dat is voor latere zorg, laten we eerst dit aanpakken. Uit de seniorencheck kwam trouwens niks negatiefs naar voren.
Bo
Toen ik terugkwam voor een check nadat ik had opgemerkt dat zijn bekkie weer dik werd, zei die dierenarts: Hoe ver wil je gaan? Oftewel: Hoe dik is je portemonnee? Toen die dierenarts de kaak amputatie voorstelde was ik hevig geëmotioneerd, alles om Bo te redden was voor mij prima. Echter denk ik dat een dierenarts altijd moet denken in belang van het dier, niet aan de emoties van een eigenaar of de grote van hun budget. Natuurlijk is het goed om de mogelijkheden die er nog zijn te benoemen, maar er moet daarna direct verteld worden of die opties wel diervriendelijk zijn.
Er is dus zeker iets mis gegaan als ik terugkijk op het hele proces. Bo had nooit met een open wond hoeven lopen. Ik had eerder een uitslag gehad als er direct een biopt zou worden afgenomen, vooral als er na de eerste foto’s al twijfels was. Ik heb deze misstappen trouwens aan de desbetreffende dierenarts gemeld inmiddels, in de hoop dat ze in de toekomst andere keuzes maken qua behandeltraject.
En toen?
Enige optie om door te behandelen is om de kaak dan inderdaad deels te verwijderen en daarna te bestralen. Het is maar afwachten of een kat na die operatie überhoubt weer gaat eten. Hij zou een sonde krijgen en dan maar zien hoe het loopt. Bo zou letterlijk gehandicapt zijn daarna. Ik zou om de zoveel weken naar een speciallist moeten. Bo vindt autorijden het ergste wat er is. Natasja en Elisa van Felicare drukte mij op het hart dat dat echt vanuit de kat gezien, niet diervriendelijk is om Bo dat aan te doen. Bij mij was dat echt uitgesloten om hem dat te laten ondergaan.
Laten leven of nog langer uitstellen is echt eigen belang en niet in belang van Bo. En toen moest ik één van de moeilijkste keuzes uit mijn leven maken. Ik heb er voor gekozen om Bo vrijdag 17 mei 2019 in te laten slapen. Maar toen stond ik voor nog meer keuzes. Keuzes waar ik helemaal geen zin in had en mij helemaal niet mee bezig wilde houden, maar je moet. Belangrijk vond ik het dat mijn moeder erbij zou zijn, zij is “ervaren” hiermee en een echte catlady.
Ik wilde perse Bo thuis in laten slapen, want ik wilde hem een autoritje besparen. Een dierenarts vlakbij mijn huis heb ik gebeld en zij konden vrijdag 17 mei om 16.00 uur Bo in zijn vertrouwde omgeving laten inslapen. Maar ik moest ook nadenken over wat er daarna met Bo zou gebeuren. Blegh, daar wilde ik helemaal niet aan denken. Het is natuurlijk voor iedereen heel persoonlijk. Maar ik vind het een fijn idee om Bo weer thuis te hebben. Cremeren lijkt mij dan het fijnst, dan kan ik hem een mooi plekje geven in mijn huis. Ik stelde de vraag op mijn Facebook pagina wat jullie ervaring hiermee is. Na meerdere websites te hebben bekeken en vele tips van mijn Facebookvolgers, ik kwam op de pagina van Anubis.nl terecht. Een dierenuitvaartcentrum in Almere wat alles voor je regelt.
Ik belde het 06 nummer en kreeg Desiree (hoe toevallig) aan de lijn en zij gaf mij gelijk een goed gevoel. Wat een lieverd en zoveel medeleven. Zoveel respect heb ik voor haar. Ik zou nooit dit werk kunnen doen, want ik zou bij elk overlijden van elk dier gelijk keihard huilen. Ze vertelde mij de nodige informatie en ik kon aangeven of ik Bo wilde komen brengen. Ik vind het prettig als ie wordt opgehaald. Bo zou worden opgehaald dezelfde dag om 18.30 uur. Zo hebben mijn moeder en ik nog voldoende tijd om afscheid te nemen en kan mijn lieve Jip hem nog zien en ruiken. Zij hebben geen eigen crematorium, maar werken samen met een crematorium in Wormerveer.
Het afscheid
Sinds ik wist dat Bo er heel snel niet meer zou zijn, leefde ik in een soort waas. Ik wist eigenlijk niet goed wat ik moest doen. Ik maakte veel foto’s en filmpjes. Dankzij zijn heftige pijnstillers, leefde hij gigantisch op. Hij speelde weer, sliep weer naast mij onder mijn oksel als een teddybeer, miauwde erop los, at beter en kwam non stop knuffels halen. Moeilijk ook wel weer, want dan lijkt het een gezond beestje. Maar je weet wel dat hij eigenlijk ernstig ziek is. Hoe tegenstrijdig? Het is zo fijn om hem zo lekker te zien rondhuppelen en dat hij minder pijn heeft. Maar aan de andere kant wil je hem dan juist nog niet laten gaan.
Ik heb wel 100 keer de uitslag teruggelezen om mijzelf te bevestigen dat ik de juiste keuze maakte om hem in te laten slapen. De laatste avond kwam een vriendinnetje wijntjes drinken en Bo bekijken. Tja, wat moet je dan? We hebben genoeg wijn gedronken en gepraat, foto’s gemaakt van Bo.
Bo heeft de laatste nacht, net zoals elke nacht de afgelopen 11 jaar, de hele nacht tegen mij aan geslapen. Hij was s’morgens direct vrolijk en opgewekt. Wat pijnstillers al niet kunnen doen. Ik heb zo tegen deze dag opgekeken. En nu was de laatste dag voor Bo toch echt aangebroken. Mijn vriend kwam deze ochtend nog even langs. Een enorme steun en toeverlaat. Mijn moeder kwam later die middag om overal bij te zijn. Ik heb de hele dag Bo geknuffeld en met hem gespeeld. Om 16.00 uur zou dierenarts Sietse van Dierenkliniek Almere Haven, bij mij thuis komen om Bo in te laten slapen. De tijd van deze laatste dag samen ging zo snel. Naarmate de tijd dichterbij kwam, des te nerveuzer ik werd. We hadden heerlijke meditatie muziek opgezet, kaarsjes aangestoken en een relaxte sfeer in mijn woonkamer gemaakt.
Eén van de laatste fotos van Bo
Inslapen en afscheid nemen
(Ik schrijf dit stukje trouwens op de avond dat Bo is ingeslapen) Ding, dong, daar ging de deurbel. Een schok door mijn lijf. Nu was het zo ver. Bo bleef, nieuwsgierig als hij is, nog beneden om te kijken wat voor bezoek er binnen kwam. Maar hij voelde al snel nattigheid en vluchtte naar boven. Dierenarts Sietse gaf uitleg wat ze ging doen en hoe alles zou gaan verlopen. Ik moest hem gaan halen en voelde zijn angst. Mijn hart brak. Wil ik dit wel doorzetten? Ik begon te twijfelen, maar wist dat dit de enige weg was om Bo te helpen.
Ik ging met hem om de grond zitten en hij spartelde tegen, verschrikkelijk. Maar de dierenarts gaf hem de eerste prik, hierdoor gaat hij langzaam slapen. Ik kon alleen maar huilen. Het duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid. Hij bleef best wel wakker. Hij werd op een gegeven moment iets suffer en kreeg nog een klein beetje slaapmiddel bijgegeven. Bo ontspande en viel rustig in een diepe slaap.
We hebben hem daarna in zijn lievelingsmandje gelegd. Een rieten mand met een lekker zacht dekentje. Toen kreeg hij het laatste prikje om zijn hartje stil te zetten. Dat ging super snel. Hij gad bijna direct na die prik een soort grommetje, wat zijn laatste adem bleek. Wat verschrikkelijk, daar lag hij, mijn Bo. Ik huilde alleen maar. Even wachten en de dierenarts controleerde zijn hartje. Ze bevestigde dat hij was overleden. Ik vroeg Sietse of ze nog even in Bo zijn bekkie wilde kijken. Ik keek mee en mijn besluit om hem te laten gaan werd wederom bevestigd. Ik zag dat de toestand nog slechter was als vorige week woensdag. Het kaakbot lag inmiddels zelfs bloot. Ik ben blij dat ik dit heb gezien, want dit sterkte mij dat ik deze keuze heb gemaakt. Ik heb hem zoveel pijn bespaard. Tranen, tranen, tranen.
Bo, net ingeslapen
Wat een lieverd is Sietse. Zo rustig en fijn. Ook fijn dat je niet direct hoeft te pinnen of af te rekenen. Je krijgt gewoon een factuur per mail. Ze vertrok en nu hadden mijn moeder, mijn andere kat Jip en ik twee uur om afscheid te nemen voordat uitvaartdienst Anubis, Bo zou komen halen. Een gekke twee uur. We legde het mandje met Bo op een poef midden in de woonkamer en trokken een wijntje open. Even proosten op prachtige Bo. Ik heb zoveel gehuild en weer nu ik dit schrijf. Bo lag er zo mooi bij. Ik had gedacht dat ik het eng zou vinden als ie nou eenmaal dood zou zijn. Maar het leek alsof hij sliep, alleen zie je wel dat het leven er echt uit is. Ik heb hem bedankt dat hij er altijd voor mij is geweest en dat ik heel veel van hem houd. Daarnaast hebben we een witte roos bij hem neergelegd die mijn vriend smorgens had meegenomen.
Bekijk hier Deel 1 van mijn driedelige serie: Ziekte, afscheid en inslapen…
Uitvaartcentrum Anubis
Na een stroom aan tranen, lieve woorden, knuffels en aaitjes, waren de twee uur voorbij. De deurbel ging wederom. Nu om Bo zijn laatste kus te geven en hem echt voor het laatst te zien. Desiree en haar man kwamen Bo halen. Bo was inmiddels niet meer warm en ik voelde aan zijn pootjes dat hij helemaal stijf werd. Een goede timing om Bo te laten gaan. Desiree en haar man waren enorm begripvol en lief. Na een kort praatje over wat Bo voor kat was, ik wilde er geen lang verhaal van maken want ik had al 2 uur afscheid kunnen nemen van mijn schat, was het tijd om mijn wensen door te nemen. Ik heb gekozen voor een individuele crematie en ik krijg een appje als het plaatsvindt. Daarnaast heb ik gekozen voor een stukje vacht in een klein flesje en een pootafdrukje in een lijstje.
Ik kon al mijn vragen stellen over hoe het verder ging verlopen met Bo. Zij brachten hem diezelfde avond nog naar het crematorium in Wormerveer. Ik heb hem meegegeven in zijn eigen mandje met zijn eigen dekentje. Met het dekentje wordt hij ook gecremeerd.
Keurig werd ik gebeld toen het moment daar was toen hij daadwerkelijk werd gecremeerd. Oef, dat viel mij erg zwaar. Ik was net onderweg naar een trimklant. Het voelde alsof hij dan echt weg was daarna. Dit gebeurde trouwens drie dagen nadat hij is ingeslapen, op 20 mei 2019 om 19.45 uur.
De week kon ik Bo ophalen. Wat hebben de mensen van Anubis dat prachtig geregeld. Op een rustige locatie zijn zij gevestigd. In een huiselijke sfeer, stijlvol ingerichte uitvaartlocatie, stond de as van Bo in een klein urntje. Met een kaarsje, pootafdruk, Bo zijn vacht in een buisje en bloemen. Ik kon het weer niet droog houden. Heel confronterend om dit zo te zien. Ik had nog geen urn uitgekozen, maar Desiree had zelf een urntje bedacht waar de as in iedergeval in bewaard kon worden. Na meerdere urntjes bekeken te hebben, koos ik voor de urn die Desiree al had gekozen. Deze vond ik namelijk het mooiste. Ze maakte er nog een lintje aan vast met een “Bo” erop.
Bekijk hier Deel 2: Cremeren of begraven?
Verwerking
De eerste twee weken kon ik nauwelijks naar foto’s van Bo kijken. Elke keer als ik foto’s voorbij zag komen of filmpjes op mijn telefoon, moest ik huilen. Als ik thuis kwam riep ik automatisch: Jip! Bo! Alleen lieve Jippie stond bij de deur. Mijn gekke miauwende Bo ontbrak. In bed mis ik mijn knuffelbeertje, als ik naar de WC ging zat er geen pluizenbol met mij te kletsen en wanneer ik zat te werken op de computer was Bo niet naast mij.
Jip was ook in de war. Hij liep elke keer rond in huis, van boven naar beneden en leek Bo echt te zoeken. Onder een kermend gemiauw. Zo verdrietig werd ik hiervan. Ik mis Bo zo erg!
Ook kamp ik af en toe met een schuldgevoel. Had ik dit kunnen voorkomen? Had ik beter kunnen handelen? Had ik eerder naar de dierenarts moeten gaan? Had ik door moeten zoeken naar andere behandelingen? Had ik hem niet moeten laten inslapen?
Tijd heelt alle wonden. Ik probeer vooral niet te diep in gedachten te verdrinken als het over Bo gaat. Dit omdat ik niet de hele tijd wil huilen. Hoewel ik trots ben op de keuze om niet te lang te hebben gewacht met Bo inslapen, blijft het gemis. En dat heel veel pijn. Voor mij voelt het echt alsof een familielid is overleden.
GZ Psycholoog Endenburg zegt het volgende over rouwverweking van een huisdier het volgende:
“Het hangt af van de sterkte van de band die je hebt met het dier. Als jij heel veel met je papegaai kan, dan bouw je een sterke band op. Dan duurt het rouwproces ook langer. De leegte is voelbaar.” en “Als een huisdier overlijdt kunnen er dingen naar boven te komen die er al lang zaten. Denk aan een traumatische gebeurtenis die ze hebben meegemaakt. Dat huisdier heeft er altijd voor gezorgd dat ze er redelijk mee om konden gaan. Als het huisdier is gestorven komt dat weer naar boven.” Bron.
Bekijk hier deel 3: Interview met Nienke Endenburg over rouwen
En nu?
Allereerst wil ik iedereen super bedanken voor alle lieve berichten via Facebook, Instagram en Whatsapp. Ook mijn klanten hebben zo erg met het verlies van Bo meegeleefd. Ik heb hier zoveel steun van gehad! Ook mijn lieve ouders, vriend en vrienden hebben mij gigantisch geholpen en mij getroost.
Bo zijn dood heeft mij wel geïnspireerd om hier meer over te vertellen op Youtube, hierover later meer.
De leegte in huis voelde niet goed, daarnaast merkte ik dat mijn huis geen lekkere sfeer had meer. Jip is een enorm lieve kat, maar die slaapt veel, komt wanneer hij zin heeft en begon met spullen slopen nu Bo er niet meer was. Ik ben nou eenmaal veel van huis. Daarom heb ik een besluit genomen, deze lees je in mijn volgende blog!
Dag lieve Bo, dankjewel voor alles. Ik hou van je en ik mis je intens! 2008 – 17-05-2019
Een wat voor check? Ja een senioren check! Mijn kat heb ik laatst zo een check laten ondergaan.
Mijn lieve Bo moest een operatie ondergaan om meerdere tandjes te trekken. Een goed moment om gelijk een check uit te voeren. Gelukkig kwam er niets uit de test, een flinke opluchting! Tijd voor een interview over dit interessante onderwerp! Want wat is een seniorencheck eigenlijk? Waarom is het zo belangrijk en vanaf welke leeftijd is een seniorencheck aan te raden? Op deze en nog veel meer vragen geeft dierenarts Kyra de Keyzer van Dierenkliniek de Pijp te Amsterdam graag antwoord! Lees je mee?
1. Wat is een seniorencheck?
Een seniorencheck is een controle bij de dierenarts voor dieren die een dagje ouder worden. Hierbij wordt er extra aandacht besteed aan ziektes die voorkomen bij oudere dieren. De dierenarts kijkt het dier goed na en er wordt aanvullend onderzoek gedaan (bijv. bloeddruk urine,- en bloedonderzoek). Dit allemaal om aandoeningen zo snel mogelijk op te sporen zodat die hopelijk nog goed behandelbaar zijn en de dieren een fijne oude dag kunnen krijgen.
2. Laatst heb ik bij één van mijn katten, Bo, een senioren check laten doen. Hij is 11 jaar. Bij welke leeftijd is een kat eigenlijk een senior en dus een seniorencheck aan te raden?
Volgens de richtlijnen van de ISFM, een internationale organisatie voor kattengeneeskunde, zijn katten senior van 11-14, en vanaf 15 jaar zijn ze geriatrisch, wat tegenwoordig ook wel supersenior wordt genoemd.
3. Op de uitslag van de seniorencheck zag ik allemaal letters en een grafiekje. Wat wordt er allemaal gecheckt en heb je uitleg bij de foto?
Deze bloedwaardes noemen we de klinische chemie en dit zegt wat over verschillende orgaanfuncties. De uitkomst van deze bloedtesten mag vaak tussen bepaalde waardes liggen; dat noemen we de referentiewaardes (alles in de kolom “normal”). Bij Bo is er gekeken naar de bloedsuikerspiegel (glucose), de nierfunctie (SDMA, crea, urea), de eiwitten in het bloed (TP, ALB, GLOB) en de leverwaardes (ALT, ALKP) en zoals te zien is bijna alles in de kolom “normal”. Er zijn twee waardes die niet binnen normaal vallen (urea en alt), maar deze zijn juist afwijkend als ze te hoog zijn, en te laag is dus niet erg.
4. Waarom is een senioren check, buiten een jaarlijks dierenartsbezoekje, zo belangrijk?
Omdat we weten dat katten vanaf dat ze senior zijn meer risico hebben op het krijgen van bepaalde aandoeningen. Echter, katten zijn heel goed in verbergen dat er iets mis is met ze. Tijdens het klinisch onderzoek (dus het onderzoeken van de kat door bijvoorbeeld het gebit te bekijken, hart te luisteren en buik voelen), kan een dierenarts aanwijzingen krijgen dat er zo’n aandoening speelt, maar wil je zeker weten hoe alles van binnen nog functioneert dan moet je dat echt meten (dus met bloed/urine onderzoek of een bloeddrukmeting). Zeker katten met nierziekte kunnen heel lang zich “normaal” gedragen en ook klinisch bij de dierenarts in orde zijn, maar toch al verhoogde nierwaardes hebben. Hoe eerder je dat meet, hoe eerder we dat kunnen gaan behandelen.
5. Hoe vaak moet een senioren check worden uitgevoerd? Elk jaar?
Vanaf de leeftijd van 10-11 jaar adviseren we om dat elk jaar te doen. Mochten er afwijkingen gevonden worden, dan moeten we vaker gaan controleren (bijvoorbeeld elke 6 maanden).
foto: Mirjam Förch
6. Gelukkig werden er bij Bo geen bijzonderheden gevonden in de check. Maar wat zijn de meest voorkomende ziektes/afwijkingen die naar voren komen bij een seniorencheck?
De twee meest gevonden ziektes bij een seniorencheck zijn: chronische nierziekte, en hyperthyreoidie (een te snel werkende schildklier).
7. Welke ziektes komen het vaakst voor bij oudere katten, die je als eigenaar niet snel opmerkt?
Helaas is het voor eigenaren heel moeilijk om ziekte bij de kat te herkennen, omdat ze dit zo goed kunnen verbergen. Een belangrijke aandoening is bijvoorbeeld hyperthyreoidie. Dit is een te snel werkende schildklier, waarbij katten ineens heel veel eetlust krijgen, maar toch afvallen. Omdat deze katten zich niet ziek gedragen (want juist actief en goed eten), denken veel mensen dat ze ook niet ziek zijn. Er wordt vaak gedacht dat “afvallen hoort bij ouder worden”. Dit is niet waar; veel katten vallen af als ze ouder worden, maar dat komt omdat ze dan iets onder de leden hebben dat zorgt voor het afvallen. Ouderdom zelf is geen ziekte, zeggen wij altijd.
Een andere heel belangrijke aandoening die helaas vaak wordt gemist door eigenaren is artrose. We weten uit onderzoeken dat bijna 80% van de katten ouder dan 15 last heeft van artrose en daardoor pijn in de gewrichten. Omdat katten pijn slecht laten zien, zijn er heel veel katten met artrose die geen pijnstilling krijgen terwijl ze daar absoluut bij gebaat zouden zijn en een fijnere oude dag zouden hebben!
8. Tenslotte: Heb je nog tips voor katteneigenaren die een senior kat in huis hebben? Waar kunnen ze aan herkennen dat de kat misschien iets onder de leden heeft?
De allerbeste tip die ik kan geven is dat ze met hun kat naar de dierenarts gaan. Dit klinkt misschien flauw, maar wij zien echt heel erg vaak katten van bijvoorbeeld 18 die al meer dan 10 jaar niet bij een dierenarts zijn geweest en dan ineens heel veel mankeren. Vaak lijden ze dan aan ziektes die al vergevorderd zijn en dat had niet gehoeven als ze eerder waren gediagnosticeerd.
Probeer daarnaast thuis goed naar je kat te kijken en als je een van de volgende dingen opvalt, neem dan contact op met een dierenarts:
– Meer drinken en meer plassen dan vroeger (kan wijzen op nierproblemen, schildklierproblemen, suikerziekte en nog meer ziektes)
– Toegenomen eetlust of juist afgenomen eetlust (let op: het feit dat een kat nog eet, betekent niet dat er niets aan de hand is. Ook katten met pijn of ziekte eten vaak gewoon nog)
– Minder bewegen/stijf bewegen/minder springen en meer klitten of zelfs vilt in de vacht (dit wijst vaak op artrose en deze katten hebben pijn, ook al laten ze dat verder niet zien)
– Verandering in lichaamsgewicht (als een kat afvalt, komt dat niet doordat ze ouder worden, het komt vaak door ziektes die ze krijgen als ze ouder worden)
– Minder kunnen zien/grote pupillen terwijl het overdag is (kan wijzen op een te hoge bloeddruk, katten kunnen daar plotseling blind van worden!)
– Uit de bek stinken (helaas zien we veel gebitsproblemen en ontstoken kiezen bij oudere katten; ook deze katten eten vaak gewoon nog)
Ten slotte
Vraag jouw dierenarts naar een seniorencheck, bijna alle dierenartsen bieden deze behandeling aan.
Heb jij wel eens een seniorencheck laten uitvoeren bij jouw kat? Wat was de uitslag? Of ga je na dit artikel een check laten uitvoeren? Laat het mij weten!
Dankjewel Kyra de Keyzer voor jouw medewerking aan dit interview!
Dierenkliniek de Pijp te Amsterdam is een duurzame dierenkliniek, waar zij ook veel aandacht besteden aan het katvriendelijk hanteren en behandelen.
Bezoek Dierenkliniekdepijp.nl en volg + like de pagina op Facebook!
Aflevering 7 staat NU online! Een interessant interview met dierenarts Kelly van Amersfort.
Kelly heeft een speciale interesse in dermatologie. Waarom vindt ze juist dermatologie zo interessant? En wat zijn de meest voorkomende huidproblemen bij katten? Daarnaast beantwoordt ze kijkersvragen. Een super interessant interview als je meer wilt weten over de gezondheid van katten met betrekking op de huid en vacht!
Heb jij je al geabonneerd op mijn kanaal? Hoppa! Gun deze meid even wat meer abonnees en druk op de abonneerknop! Veel kijkplezier!
Onder narcose trimmen, een veel besproken onderwerp. Is een narcose wel zo slecht als soms wordt beweerd? En moet je eigenlijk alle katten trimmen onder een sedatie?
Roesje, sedatie, narcose, anesthesie, allemaal verschillende benamingen die je tegenkomt op internet. In deze blog ga ik dieper in op het onderwerp “trimmen onder een sedatie”. Ik lees nogal wat bang makende spookverhalen over het toedienen van narcose bij katten. Ik ben geen dierenarts en alleen zij mogen dit middel toedienen, daarom heb ik dierenarts Natasja van kattenkliniek Felicare gevraagd of zij enkele vragen wilde beantwoorden. Ook kun je in dit artikel mijn persoonlijke ervaring en mening lezen over dit onderwerp.
Spookverhalen?
Er komen aardig wat enge verhalen over het toedienen van narcose als je dit intikt op Google. Bijvoorbeeld dat katten alles meekrijgen tijdens de sedatie, maar niet kunnen reageren en hier dan weer een trauma van oplopen. Of dat katten nog een jaar na de narcose hier last van hebben. Oef, je zou er bijna bang van worden. Gelukkig heb ik een fijne samenwerking met diverse dierenartsen waar ik al dit soort vragen aan kan stellen. Lees vooral verder, want dierenarts Natasja van kattenkliniek Felicare neemt veel onzekerheden weg.
Vragen aan dierenarts Natasja over trimmen onder narcose
Er wordt vaak beweerd dat katten onder een roesje/korte sedatie alles meekrijgen van de trimbehandeling en hierdoor getraumatiseerd raken. Bestaan dit soort sedaties? En is dit waar?
Bij gebruik van de huidige, moderne middelen raken katten niet getraumatiseerd door een trimbehandeling onder sedatie.
Er zijn ouderwetse, eerder ook zelfs vrij verkrijgbare middelen, die vroeger bijvoorbeeld ingezet werden bij dieren met vuurwerkangst. Zodat ze met oud en nieuw niet zo angstig zouden reageren. Het is echter gebleken dat dit averechts werkt. Ik denk dat het effect hetzelfde is wanneer je deze oude middelen inzet bij trimmen onder sedatie.
Is een sedatie schadelijk voor katten?
Sedatie is voor een gezonde kat niet schadelijk. Bij zieke dieren ligt dit anders. Daarbij zal je dan wel de nodige maatregelen moeten nemen, zoals bijvoorbeeld het aanleggen van een infuus.
Hoe gaat een sedatie bij jullie in zijn werk? (vooraf, tijdens en het wakker maken/nazorg)
Voor de sedatie wordt de kat nagekeken, er wordt onder andere naar het hart geluisterd en het gewicht wordt genoteerd. Als het een voor ons onbekende kat is, dan vragen we ook naar de ziektegeschiedenis. Krijgt de kat medicatie en zo ja welke? Zijn er andere bijzonderheden?
Daarna krijgt de kat een injectie met het narcosemiddel in de spier. De meeste katten slapen dan binnen 10 minuten voldoende om ze te kunnen trimmen. Alle dieren die bij ons gesedeerd worden krijgen extra zuurstof toegediend en liggen op een warmhoudmatje. Nadat de behandeling klaar is, krijgen ze een injectie waardoor ze vrij vlot weer wakker zijn. Ze mogen pas naar huis als ze helder overkomen en weer kunnen staan.
Als het enigszins mogelijk is, trim ik bij jullie katten zonder sedatie. Het is namelijk lang niet bij alle katten nodig. Wat is in jullie ogen de grens om wel of niet onder een sedatie te trimmen?
De grens in onze ogen is het welzijn van de kat. Katten die volledig in paniek raken door een behandeling kan je beter sederen. Evenals katten die zodanig vervilt zijn dat het pijnlijk is om ze goed te kunnen scheren, zijn beter af als je ze sedeert.
Daarnaast natuurlijk de katten die zich niet laten trimmen, waarbij het dus gevaar oplevert voor de trimster.
Alle katten onder narcose bij de dierenarts?
Laatst kwam ik bij een trimbezoek op locatie aan.. en dit bleek bij aankomst een dierenarts te zijn. Ik was verbaasd, want waarom zou een dierenarts mij vragen om haar eigen kat te trimmen? Zij legde mij uit dat zij katten met vachtproblemen die bij haar in de praktijk kwamen, standaard onder narcose helemaal kaal scheert. Ook van collega trimsters hoorde ik dat zij dierenartsen kennen die dit altijd doen. Je kunt dat belachelijk vinden, maar ik kan er wel begrip voor opbrengen.
Net als dat ik geen dierenarts ben, is een dierenarts geen dierentrimmer. Ieder zijn vak dus! Een kat hanteren en al helemaal het scheren ervan, is een klusje wat ervaring vereist. Daar is een dierenarts niet voor opgeleid. Als zij een vervilte kat op tafel hebben, is het belangrijk dat de viltplekken verwijderd worden. Wanneer een kat niet voornemens is enigszins mee te werken, is het makkelijker en sneller voor een dierenarts om een kat onder een korte sedatie te scheren.
Ik ben er groot voorstander van om dierenartsen te informeren over de kat- huid en vachtvriendelijke trimmethode. Een sedatie kan namelijk voorkomen worden door via deze methode te werken.
Mijn persoonlijke mening over trimmen onder narcose
Ik ben nu bijna 3 jaar kattentrimster en heb inmiddels honderden katten mogen trimmen. Ik denk dat ik in deze tijd wel een aardig beeld heb kunnen vormen van hoeveel katten er zonder en met narcose getrimd moeten worden. Mijn conclusie is dat 99% van de katten zonder een sedatie is te trimmen.
Natuurlijk zijn er katten die een trimbehandeling niet waarderen, maar met voldoende rust en geduld zijn ook zeer angstige katten te trimmen. Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Als een kat angstig is op de trimtafel kan dit zich uiten in drie reacties: verstijven, vluchten of vechten.
Wanneer een kat verstijfd, is het zaak om de kat goed in de gaten te houden. Het stresslevel kan ongemerkt hoog oplopen. Je kunt natuurlijk wel makkelijker doorwerken, maar liever zet ik tussendoor de kat even van tafel en bekijk hoe de kat zich dan gedraagt. Zie ik de stress zakken? Dan ga ik verder met de behandeling.
Als een kat probeert te vluchten, zijn er tal van mogelijkheden om de behandeling te laten slagen. Het katvriendelijk hanteren, (wat betekent dat je de kat niet gaat fixeren, hardhandig vastpakt of in zijn nekvel grijpt) kan helpen om de kat op tafel te houden. Rustig aanhalen, afleiden met speeltjes, snoepjes en/of valeriaan is zeker te proberen.
Gaat een kat vechten of raakt deze in blinde paniek? Dan laat ik altijd de kat van tafel. Buiten dat het voor de omstanders en mijzelf gevaarlijk wordt, is het een vreselijke ervaring voor de kat. Ik ben persoonlijk zelf geen voorstander van dwangmiddelen zoals harnassen, kapjes en bolletjes om de kop. Als een kat dan van de tafel afglipt met dit soort middelen om, is de kans groot dat de kat zich bezeerd en/of getraumatiseerd raakt.
Wat voor katten heb ik onder narcose getrimd?
Zoals ik eerder vertelde, is er maar een klein percentage aan katten dat niet te trimmen is. En eigenlijk hebben alle katten die ik onder narcose heb getrimd tot nu toe een verhaal. Het zijn voornamelijk herplaatsers. Dus die hebben meerdere eigenaren gehad, voor een gewoontedier als de kat kan dit soms een negatieve uitwerking hebben op het gedrag.
Nog meer voorbeelden van de katten die ik onder narcose heb getrimd:
Voormalig zwerfkatten
Mishandelde katten
Katten die veelvuldig bij een dierenarts zijn geweest
Deze katten hebben dus een negatief verleden, het is dan te verklaren waarom die katten een trimbehandeling associëren met een angstige ervaring. Een narcose is dan de vriendelijkste methode om de kat van de vachtproblemen af te helpen. Maar als zo’n angstige kat geen vilt/klitten heeft, is het ook niet nodig om deze te trimmen. Je wilt dit soort katten niet onnodig in de stress brengen of alleen voor een beetje kammen onder narcose brengen.
Voorwaarden trimmen onder narcose
Mij word regelmatig gevraagd of ik niet even thuis een narcose kan toedienen. Dan komen we weer even terug op het “ieder zijn vak” verhaal. Dat mag alleen een dierenarts doen, dus dit gebeurd alleen in de dierenkliniek. Ik heb enorme mazzel dat ik een geweldige samenwerking heb met kattenkliniek Felicare te Soest. Hier heb ik de mogelijkheid om katten te trimmen onder sedatie.
Als een klant aangeeft dat de kat waarschijnlijk een sedatie nodig heeft, dan bespreek ik duidelijk vooraf wat de eventuele bijkomende kosten zijn voor het toedienen van een narcose. Zo kunnen er geen verassingen ontstaan bij het afrekenen na de behandeling.
Ik ga eerst proberen om de kat zonder narcose te trimmen. En gelukkig heb ik dankzij het katvriendelijk hanteren, hier vele successen mee geboekt! Mocht er echt een sedatie nodig zijn, dan haal ik de dierenarts erbij. Zij kijkt de kat na, weegt de kat en dient de narcose toe. De dierenarts blijft gedurende de hele trimbehandeling de kat observeren.
Tip voor collega trimsters
Mocht jij een samenwerking aangaan met een dierenarts, dan is het belangrijk om de volgende dingen te vragen over trimmen onder een narcose:
In welke ruimte vindt de behandeling plaats? Een rustige omgeving is het beste.
Welke controles worden toegepast alvorens de sedatie wordt toegediend?
Blijft de dierenarts bij de behandeling? Ikzelf vind dit erg belangrijk, want de arts kan de kat goed in de gaten houden.
Ligt de kat tijdens de narcose op een warmte matje?
Krijgt de kat zuurstof toegediend?
Wordt de kat weer wakker gemaakt, waar mag de kat wakker worden en zijn hier nog andere dieren? (Blaffende honden in deze ruimte is een absolute no-go!)
Wanneer mag de kat weer naar huis?
Conclusie
En narcose is dus niet per definitie gevaarlijk, maar pas je alleen toe wanneer echt nodig. Vaker dan je denkt en met de juiste ervaring en katvriendelijke aanpak kan een kat worden getrimd zonder narcose. Wordt wel een sedatie gegeven? Dan gebeurt dat altijd onder toeziend oog van de dierenarts.
Aflevering 1: Inenten van katten. Interview met dierenarts Simone van dierenkliniek Hof te Almere
Deze eerste aflevering gaat over het inenten van katten. Ik ging op bezoek bij Simone, dierenarts bij Dierenkliniek Hof te Almere om vragen te stellen over dit onderwerp.
Moet je binnenkatten inenten? Waarom moet je katten inenten? Wat is titeren? Hoeveel risico loopt jouw kat als je niet ent? Daarnaast stel ik de vragen die jullie konden doorgeven via mijn Facebook pagina
Abonneer op mijn kanaal!
Wil je de vachtvriendelijke PerfecteKat.nl verzorgingsset aanschaffen? Dat kan HIER!
Sorry voor de bagger beeld en geluidskwaliteit, maar als je nou even op mijn kanaal abonneert, kan ik vast snel een andere camera aanschaffen 😛 😉
Heb je nog leuke tips over wie ik nog meer kan interviewen? Let me know in een reactie hieronder!
Bezoek ook nog even de katten blogsite Cattish.nl en like dit super kattenplatform op Facebook! De site voor echte kattenliefhebbers.
Veel kijk plezier!
Dierenartsen. Die zijn allemaal rijk! Oplichters! Daarnaast vragen ze woekerprijzen! Toch? Ga de gemiddelde Facebookgroep of forum op internet er maar op na. Dierenartsen worden vaak door het slijk gehaald.
Aan de ene kant is het internet een geweldig medium, maar aan de andere kant verpest het ook een hoop. Het lijkt er op dat veel diereigenaren, voordat zij überhaupt naar een dierenarts gaan, eerst gaan zoeken op The Interwebs wat hun trouwe, harige vriend kan mankeren.
Uiteraard kom je dan de meest uiteenlopende adviezen tegen. Als ik buikpijn heb en ik ga Googlen, dan kan ik er gegarandeerd vanuit gaan dat ik morgen dood ben. Ik wil hierbij even in de bres springen voor alle geweldige dierenartsen die wij in Nederland hebben!
Het ene dier is het andere niet
Laatst werd ik geprikt door een mug. Super vervelend. Bij een vriendin, die ook was geprikt, hielp het om met nagels er een kruisje in te zetten. Een andere vriendin adviseerde om er citroensap op te smeren. De buurvrouw smeert altijd honingzalf op alle soorten bulten en wonden. Mijn moeder zei dat ik gewoon met mijn tengels van die muggenbult af moest blijven en het vanzelf over zou gaan.
Wat ik met bovenstaand verhaaltje probeer te vertellen, is dat als jouw kat iets heeft wat je niet vertrouwt, je op internet of in je omgeving de meest uitlopende (goedbedoelde) adviezen kan verwachten. Wat werkt bij de ene kat, kan totaal niet aanslaan bij de andere kat. Zelf gaan experimenteren is het slechtste idee ooit! Toch wordt er meer dan eens de diagnose van een dierenarts in de wind geslagen.
Dierenarts word je niet zomaar
Wist je dat een dierenartsopleiding een universitaire studie is? Voordat je dierenarts bent, moet je eerst even 6 jaar de boeken in. En ben je dan eindelijk die intens moeilijke studie doorgeworsteld? Dan zitten de meeste dierenartsen met een huizenhoge studieschuld.
Maar dierenartsen zijn toch rijk? Ja, dat denken de meeste mensen. Echter ligt het gemiddelde inkomen op € 2.200,00 bruto per maand (bron: Loonwijzer.nl).
Nu is dit per defenitie niet persé een hongerloontje. Maar het is in vergelijking tot hoelang zij hebben moeten studeren en wat zij allemaal moeten weten, niet echt een “rijkeluis inkomen” te noemen.
Op de website van DierenkliniekVeenendaal.nl staat een mooi stukje geschreven: “Een dierenarts is huisarts, internist, chirurg, radioloog, tandarts, dermatoloog, neuroloog, oogarts, psychiater, KNO arts en apotheker in één. Als gezelschapsdierenarts moet je kennis hebben van verschillende diersoorten; honden, katten, konijnen, knaagdieren, vogels en reptielen hebben allemaal hun eigen soortgebonden specifieke aandoeningen. Bovendien kunnen onze patiënten niet praten en dus niet vertellen wat er aan de hand is. Hierdoor zijn de informatie van de eigenaar en het lichamelijk onderzoek van het dier extra belangrijk om erachter te komen waar de schoen wringt.”
De prijzen van dierenartsen kunnen sterk verschillen, ik ben de laatste die dat tegen zou spreken. Maar het is ook goed om te beseffen welke kosten een dierenarts moet maken. Niet alleen om dat (hele dure) diploma te halen, maar ook de investeringen die ze moeten doen om überhaupt een praktijk te runnen. Een gemiddelde inrichting van een kliniek kan zomaar tussen de € 100.000 tot € 200.000 kosten. Dan heb je nog de hypotheek of huur van het pand, medicijnen, personeelskosten, verzekeringen, bijscholing, marketing, website etc. Dat zijn een hoop consulten hoor, voordat dat is terugverdiend.
Ga niet zelf dokteren!
Eerder scheef ik een artikel met vijf redenen om vooral niet aan een kat te beginnen. Eén van die redenen was dat je een kat bij wijze van spreken gratis in huis kan halen. Maar als het beestje ziek wordt, dan kunnen de kosten hoog oplopen. Aan de ene kant is onze kat deel van de familie, maar als het dier ziek is, dan wachten veel mensen te lang met een deskundige inschakelen. Als jij je arm breekt, dan loop je daar ook niet weken mee door.
Een kat laat pijn nauwelijks merken en eigenaren kunnen het ook vaak moeilijk herkennen. Die bikkels van katten lopen dus vaak door met flinke gezondheidsklachten. Ik kom als kattentrimster ook regelmatig schrijnende gevallen tegen. Katten met een volledig ontstoken gebit bijvoorbeel. “Ja maar hij eet nog, dus hij heeft geen pijn!” zegt de eigenaar dan. De kat heeft wel degelijk pijn, maar blijft uiteraard eten om in leven te blijven. (Lees hier meer over gebitsproblemen bij een kat)
Ga alsjeblieft niet zelf dokteren. En luister niet naar mensen die zeggen zoals: “Mijn kat is 17 geworden, als hij ziek was gaf ik hem gewoon een stukje Paracetamol!” Even voor de duidelijkheid; Paracetamol kan dodelijk zijn voor een kat (Bron: Dierenziekenhuis.nl).
Kat ziek? Naar de dierenarts!
Wekelijks krijg ik vragen in mijn mailbox of ik advies kan geven bij vachtproblemen, huidproblemen en ziekte. Mijn advies is altijd kort, maar krachtig: Ga eerst naar een dierenarts. Er is geen hapklare oplossing te bieden via de mail of aan de hand van een foto. Er zijn bijvoorbeeld heel erg veel katten die gestraft worden, omdat zij zomaar ergens in huis plassen. “Wat stout, rotkat!” En uiteindelijk blijkt dat deze arme beesten een tijd lang met een pijnlijke blaasontsteking hebben rondgelopen.
Toont jouw kat gedragsveranderingen? Loopt, ligt, springt of speelt hij anders? Miauwt hij meer/minder dan normaal? Huidproblemen of uit het niets vachtproblemen? Is jouw kat al jaren niet gecontroleerd door een deskundige? Ik kan je van harte aanbevelen om jouw kat medisch te laten checken.
Hulde aan de dierenartsen!
Ik ben blij dat wij hier in Nederland met onze beestjes zo makkelijk een dierenart kunnen bezoeken. Natuurlijk zijn er beunhazen, afzetters en geldwolven. Maar dat heb je in elk beroep. Zoek een dierenarts uit waar je een goed gevoel bij hebt of waar mensen in je omgeving een positieve ervaring over delen. Bevalt een dierenarts niet? Deel jouw onvrede met die dierenarts, vraag desnoods om uitleg en ga anders naar een andere.
Onthoud dat een dierenarts er is om jouw trouwe poezebeest beter te maken, gezond te houden en een lang fit leven te geven.
Ik vind, dat de dierenartsen af en toe wel even een pluim verdienen! Ben jij ook blij met jouw dierenarts? Laat vooral dan even een berichtje achter!
Kort geleden kwam ik in contact met een mevrouw die haar Pers wilde laten trimmen. We noemen de kat vanaf nu Pers, want jullie gaan meer van deze man horen. Lees hier het begin van de reeks: De Pers – Deel 1.
EDIT: Helaas komen er niet meer delen over deze lieve pers. Juli 2017 is hij ingeslapen.
Tijd voor iets nieuws, ik ben van plan een reeks blogs te schrijven over deze bijzondere klant. En dit omdat het mij naar het hart gaat, maar wel interessant om de ontwikkelingen qua vachtverzorging vanaf nu op te schrijven. Pers ga ik namelijk volgen en jullie neem ik daarin mee!
Helaas heeft niet iedereen een ruime beurs om vaak een trimster laten komen. De lieve eigenaresse van deze Pers heeft een tijdje moeten sparen, zodat zij met mij een afspraak kon maken.
We noemen deze kattenvent trouwens Pers, omdat hij dan nog een beetje anoniem blijft. De eigenaresse weet overigens wel dat ik Pers in de spotlight zet en is hiermee akkoord.
Kennismaking
Pers had eigenlijk al een hele tijd eerder een bezoekje van mij moeten krijgen. Pers is ongeveer 13 jaar en een herplaatsertje. Hij woont nu al een tijdje bij de huidige eigenaresse. Wegens gezondheidsproblemen is zij niet in staat om de vacht te verzorgen. Hij is ook al een tijd niet naar de dierenarts geweest.
Als eerste is duidelijk te zien dat de kat aardig mager is. Tijdens de tandcontrole zie ik ook dat er wat tandjes missen en flinke roodheid van het tandvlees. Bij het knippen van de nagels, stootte ik op pittig ingegroeide nagels. Dit verwijder ik zelf nooit, het risico op inknippen/ontstekingen/bloedingen is te groot. Een dierenarts bezoek is dus het eerste advies wat ik heb gegeven.
Op het eerste gezicht lijkt de vacht nog in redelijke staat. Tot je gaat voelen. De vacht zit van kop tot staart volledig in de vilt, inclusief de pootjes. De kat is jaren achter elkaar ontwolt en geschoren. Dit is wel een schoolvoorbeeld van hoe schadelijk dit voor de vacht kan zijn. Reken daar het platte koppie van de Persische kat bij (lees: kan de eigen vacht hierdoor moeilijk verzorgen), dit is geen goede combi betreft een gezonde vacht.
In eerste instantie lijkt er weinig aan de hand met de vacht
De behandeling
Scheren is dus helaas de enige optie. Pers is alleen niet van plan om mee te werken. Met voldoende geduld en rust lukt het mij een deel van de vacht weg te scheren. Echter begint Pers zijn urine te lozen. Ik besluit om te stoppen. Soms is het beter om een kat in twee delen te scheren als je teveel stress merkt.
Tijdens het scheren
Dit was typisch een gevalletje: doorzetten en zelf doen in twee delen. of door naar de dierenarts om eventueel onder een roesje te laten trimmen. Gezien de gezondheid van de kat, koos ik ervoor om het zelf te doen. Een roesje bij deze kat is misschien niet veilig, een bloedonderzoek zou vooraf moeten gaan. Dit is dit nogal een kostenpost voor de eigenaar.
De dag erna kom ik terug en het al het vilt kunnen verwijderen. Door de ingegroeide nagels, moet de kat toch echt naar de dierenarts. Ik bied aan om de afspraak te maken en mee te gaan. Naast dat ik het interessant vind om mee te kijken, is het prettig voor de eigenaresse dat er iemand met haar mee gaat.
Het eindresultaat
De Dierenarts
Een paar dagen later was de afspraak bij de dierenarts en dit kwam uit de controle:
Tanden:
Meerdere tanden zijn al uitgevallen in de loop der jaren. De tanden die er nog zitten zijn redelijk, maar eentje is flink aangetast. Helaas zie ik wekelijks Persen met van die schattige platte neusjes op de tafel. 9 van de 10 hebben tandproblemen, helaas zijn ze vaak zo doorgefokt dat het gebit er niet beter van wordt.
Mager:
De kat is erg mager. Een bloedonderzoek is noodzakelijk om te achterhalen wat er aan de hand is.
Hart:
Het hartje heeft een licht ruisje. Dit kan problemen geven met eventuele narcose etc. Ook voordat er ingrepen worden gedaan, is een bloedonderzoek noodzakelijk om te checken of dit veilig kan gebeuren.
Nagels:
Het probleem waar wij in eerste instantie voor kwamen. Pers heeft twee ingegroeide nagels aan de voorpootjes. Gelukkig kan ik de dierenarts assisteren, want dit is natuurlijk geen pijnloos klusje om te verwijderen. Onder luid gebrul worden de ingegroeide nagels snel maar vakkundig geknipt. Daarna wordt alles goed ontsmet en krijgt de kat nog een prikje waar pijnstiller en ontstekingsremmer in zit. Let op: Hieronder volgen twee niet zo smakelijke foto’s van het pootje waar twee ingegroeide nagels net zijn verwijderd.
De Pers – Deel 1
Gelukkig gaat het nu goed met hem. Hij is verlost van pijnlijke vilt en ingegroeide nagels. Dit wijst er toch maar weer op dat een jaarlijkse check bij een dierenarts zo belangrijk is. Sommige mensen hebben hier helaas niet de middelen voor en dat is natuurlijk verschrikkelijk sneu,want zij houden niet minder van hun beestjes. Daarom graag geen onaardige reacties op de eigenaresse please, ik ben namelijk trots op haar dat ze mijn hulp heeft ingeroepen.
Mijn doel als trimster is om zoveel mogelijk katten naar de dierenarts te krijgen voor een check-up. En deze kat ga ik vanaf nu zoveel mogelijk in de gaten houden. Daarnaast is het een test case om eens te kijken of ik met mijn bezoekjes, de vacht klit/vilt vrij kan houden. Ik zal jullie regelmatig een update geven over hoe het met hem gaat!
